Δεν ξεχνά ο Χρήστος Κωστούλης τους άρρηκτους δεσμούς του με τις κοινότητες των Βλάχων. Έτσι, τον βρήκαμε στην κοπή πίτας του Πολιτιστικού Συλλόγου Μηλιωτών Τρικάλων.
Εκεί βρήκε, μίλησε κι ευχήθηκε σε φίλους, σε ένα φιλόξενο και ζεστό περιβάλλον που οι Βλάχοι ξέρουν να διαμορφώνουν.
Ο Χρήστος κατάγεται από την Σαμαρίνα. Η καταγωγή του στάθηκε καθοριστική για την κουλτούρα, και το ενδιαφέρον του για τις κοινότητες των Βλάχων, την ιστορία και τις όμορφες ιδιαιτερότητες τους.
Η Μηλιά Μετσόβου εκτός της απίστευτης ομορφιάς της, διαθέτει και μία πλούσια ιστορία στο πέρασμα των αιώνων.
Στα αρχαία χρόνια η Μηλιά άνηκε στην Τυμφαία χώρα χωρίς όμως να υπάρχει μαρτυρία για την ύπαρξη οικισμού στην περιοχή. Οι Τυμφαίοι, θεωρούνταν φυλή Μολοσσών ή Ηπειρωτών. Αυτοί ήλθαν στις πηγές του ποταμού Άραχθου, στο όρος Τύμφη στην περιοχή του Μετσόβου.
Κατά του ρωμαϊκούς χρόνους η περιοχή απέκτησε σημαντικό ενδιαφέρον λόγω της γεωγραφικής της θέσης. Αρχαίες πηγές αναφέρουν πως έγινε στρατολόγηση κατοίκων για τις ανάγκες των ρωμαϊκών λεγεώνων και για την ίδρυση φυλακίων.
Με αυτόν τον τρόπο επήλθε στην περιοχή ο εκλατινισμός των κατοίκων της Πίνδου που μέχρι τότε ήταν γηγενή δωρικά φύλα κι έτσι πιστεύουν οι ιστορικοί πως προήλθε ο βλάχικος πληθυσμός. Ενδιαφέρον έδειξαν για την περιοχή και οι Βυζαντινοί.
Για τους Οθωμανούς η Μηλιά αποτέλεσε σταθμό στον δρόμο για τη μεταφορά των φόρων από το πασαλίκι Ιωαννίνων στην Πόλη. Ακόμα τα σημερινά τοπωνύμια Καζάρμα ( casa di arma ) και Ταμπούρι ( = Τάγμα ) μαρτυρούν την σημαντικότητα του.
Στις αρχές του 19ου αιώνα ο Αλή πασάς των Ιωαννίνων με τις συχνές επιθέσεις σκόρπιζε τον φόβο και τον τρόμο στην περιοχή. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης το 1821 πολλοί κλεφταρματωλοί βρήκαν φιλόξενο καταφύγιο στα πυκνά και δυσπρόσιτα βουνά της Μηλιάς. Η Μηλιά βρήκε τελικά τον πολυπόθητο δρόμο προς στην Ελευθερία το Νοέμβριο του 1912.
Οι κάτοικοι πήραν μέρος στις εθνικές περιπέτειες τόσο στη Μικρασιατική εκστρατεία όσο και στο Αλβανικό Έπος. Η Μηλιά κάηκε από τους Γερμανούς τρεις φορές και οι κάτοικοι κατέφυγαν πρόσφυγες σε γειτονικές περιοχές. Το 1950 επέστρεψαν, χτίζοντας το χωριό και τις ζωές τους από την αρχή.