Σε συγκέντρωση και πορεία καλούν οι “Μαχητικές – Ελεύθερες Βόλου” στις 8 Μαρτίου 2024.
Ακολουθεί το κάλεσμα:
8 Μαρτίου 2024 – Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας
Συγκέντρωση & πορεία: 18:30 μ.μ., Άγιος Νικόλαος
Αν σταματήσουμε εμείς, σταματά ο κόσμος!
Είναι διεκδίκηση – όχι «γιορτή»
Το 1910 η Διεθνής Διάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών καθιέρωσε την 8η Μάρτη ως μέρα αφιερωμένη στους αγώνες των γυναικών, μετά από πρόταση της Γερμανίδας μαρξίστριας Κλάρας Τσέτκιν. Στις 8 Μαρτίου 1917, οι γυναίκες στην Πετρούπολη της Ρωσίας βγήκαν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν ενάντια στη φτώχεια και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο πυροδοτώντας την Ρωσική Επανάσταση του 1917.
Περισσότερο από έναν αιώνα μετά, οι γυναίκες βρισκόμαστε ακόμα μακριά από την πλήρη ισότητα και ελευθερία και συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά μας.
Το κατεστημένο θέλει να μετατρέψει την 8η Μάρτη σε μια ακίνδυνη μέρα «γιορτής» κατά την οποία οι γυναίκες δέχονται λουλούδια ή «διασκεδάζουν» σε νυχτερινά μαγαζιά (όσες έχουν την οικονομική δυνατότητα).
Τα νέα φεμινιστικά κινήματα που ήρθαν στο προσκήνιο διεθνώς μετά το 2015 ανέτρεψαν την εμπορευματοποίηση της 8ης Μάρτη και επανέφεραν τον μαχητικό της χαρακτήρα. Με μαζικές διαμαρτυρίες, συγκεντρώσεις και απεργίες, οι γυναίκες (και οι άντρες) βγαίνουν ξανά στους δρόμους στις 8 Μαρτίου.
Διπλή εκμετάλλευση της εργαζόμενης γυναίκας
Ο καπιταλισμός, ως οικονομικό-κοινωνικό σύστημα καταπίεσης και εκμετάλλευσης, θέλει το «διαίρει και βασίλευε». Γι` αυτό αναπαράγει την πατριαρχία και τον σεξισμό που κληρονόμησε από προηγούμενα κοινωνικά συστήματα.
Παρά την τυπική ισότητα, οι εργαζόμενες γυναίκες συνεχίζουμε να βιώνουμε μια διπλή καταπίεση και εκμετάλλευση, ως γυναίκες και ως μέλη της εργατικής τάξης. Οι μισθοί μας είναι κατά κανόνα κατώτεροι από αυτούς των αντρών. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές όλων των κυβερνήσεων εδώ και δεκαετίες πλήττουν πρώτα τις γυναίκες. Διότι οι γυναίκες είναι η πλειοψηφία των εργαζομένων στην Υγεία, στην Παιδεία, στο λιανεμπόριο των σούπερ μάρκετ, στις ελαστικές θέσεις εργασίας, στην απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία.
Η κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους πρόνοιας αυξάνει το βάρος της απλήρωτης οικιακής εργασίας που σηκώνουμε και αφορά το νοικοκυριό, την ανατροφή των παιδιών, τη φροντίδα των ηλικιωμένων και των αρρώστων.
Πατριαρχία – η βάση της καταπίεσης και της βίας
Παράλληλα, η βία που αντιμετωπίζουμε μέσα στην οικογένεια και τις προσωπικές μας σχέσεις αυξάνεται. Βία ψυχολογική, σεξουαλική και σωματική που φτάνει μέχρι τη γυναικοκτονία.
Η δολοφονία της 41χρονης εγκύου Γεωργίας στη Θεσσαλονίκη το βράδυ της Πρωτοχρονιάς είναι η 1η γνωστή γυναικοκτονία για το 2024 στη λίστα αίματος που διαρκώς μεγαλώνει.
Ιδεολογική βάση της βίας που ζούμε είναι οι βαθιά ριζωμένες πατριαρχικές-σεξιστικές αντιλήψεις που μας θέλουν αδύναμες, κατώτερες και κτήμα των αντρών. Οι κρατικοί μηχανισμοί όπως τα δικαστήρια και η αστυνομία δεν μας προστατεύουν, αφού η πλειοψηφία των κακοποιητών δε διώκεται, δε συλλαμβάνεται και δεν καταδικάζεται. Επιπλέον, οι δομές στήριξης είναι ανεπαρκείς και λείπουν οι υλικοί όροι για να μπορέσει μια γυναίκα να φύγει εύκολα από μια κακοποιητική σχέση.
Οι πατριαρχικές αντιλήψεις προωθούνται από επίσημες κρατικές δομές (αστυνομία, δικαστήρια, εκπαιδευτικό σύστημα), από την Εκκλησία της Ελλάδας και τις διάφορες όψεις της ακροδεξιάς και των φασιστών.
«Γονική Αποξένωση», μια επικίνδυνη ψευδο-θεωρία
Πρόσφατα, ο Άρειος Πάγος έκανε δεκτή την καταρριφθείσα από την επιστημονική κοινότητα ψευδο-θεωρία της «γονικής αποξένωσης» που σχετίζεται με τον νόμο της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας που ψήφισε η ΝΔ.
Κακοποιητές μπαμπάδες -που στηρίζονται σε ακροδεξιές (alt right) ομάδες αντρών- επικαλούνται στα δικαστήρια το ψευτοσύνδρομο της «γονικής αποξένωσης» για να μηνύσουν τις μητέρες που παρεμποδίζουν την επικοινωνία μεταξύ πατέρα-παιδιού και να επιβάλουν την επαφή των παιδιών με τον κακοποιητή πατέρα.
Επιπλέον, με το νομοσχέδιο που κατατέθηκε για τροποποίηση του νόμου για την ενδοοικογενειακή βία, δυστυχώς αφήνεται “παραθυράκι” για να γίνει ποινικό αδίκημα η “γονική αποξένωση”, θεωρούμενη ως ψυχολογική βία κατά του ανήλικου παιδιού. Αποτέλεσμα; Κινδυνεύουν να καταδικάζονται οι μητέρες για άσκηση ψυχολογικής βίας προς το παιδί (αποξένωση από τον πατέρα). Με αυτό τον τρόπο, το θύμα γίνεται θύτης και δε λαμβάνεται υπόψη η άρνηση του παιδιού για επικοινωνία με τον κακοποιητή πατέρα.
Η ακροδεξιά απειλεί τα δικαιώματά μας
Τα ακροδεξιά κόμματα προβάλλουν την αναβίωση των «παραδοσιακών οικογενειακών αξιών» που μας θέλουν αναπαραγωγικές μηχανές κλεισμένες στο σπίτι. Όπου η ακροδεξιά ήρθε στην εξουσία (Τράμπ/ΗΠΑ, Μπολσονάρο/Βραζιλία, Μιλέι/Αργεντινή κλπ), επιτέθηκε σε κεκτημένα μας δικαιώματα, με πρώτο αυτό της άμβλωσης.
Την εικόνα συμπληρώνουν τα κυκλώματα trafficking που αποτελούν την πιο απάνθρωπη μορφή βίας, οικονομικής εκμετάλλευσης και εξευτελισμού της ανθρώπινης υπόστασης. Ο Ηλίας Μίχος, φανατικός θρησκευόμενος που εκπροσωπούσε τη ΝΔ στον Κολωνό, εξέδιδε ένα 12χρονο κορίτσι σε εκατοντάδες παιδοβιαστές. Ο ακροδεξιός μπάτσος Δημήτρης Μπουγιούκος, που κακοποιούσε και εξέδιδε μια 19χρονη γυναίκα στην Ηλιούπολη, σήμερα κυκλοφορεί ελεύθερος. Οι δυο περιπτώσεις μαστροπείας δείχνουν τη στενή σχέση ανάμεσα στα κυκλώματα trafficking με τους κύκλους της ακροδεξιάς, της εκκλησίας, της οικονομικής ελίτ και του κρατικού μηχανισμού.
Η ελπίδα στους αγώνες μας
Η ελπίδα και η δύναμη για πραγματική αλλαγή βρίσκεται στα μαζικά φεμινιστικά κινήματα. Το αργεντίνικο κίνημα Ni una Menos (Καμία Λιγότερη) που ξέσπασε το 2015, η απεργία των γυναικών στην Πολωνία το 2016, οι φεμινιστικές διαδηλώσεις εκατομμυρίων γυναικών τη μέρα της ορκωμοσίας του Τράμπ το 2017, το ελληνικό MeToo αλλά και τα τοπικά φεμινιστικά κινήματα στήριξης κακοποιημένων γυναικών δείχνουν τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε.
Τα όπλα μας για αυτό τον αγώνα είναι η οργάνωση και η ενδυνάμωση μέσα από τη διεκδίκηση. Μαχητικές και οργανωμένες, μαζί με τους άντρες που στηρίζουν τους γυναικείους αγώνες, σε συνεργασία με το κίνημα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και το αντιφασιστικό κίνημα, μέσα από τους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας, μπορούμε να πετύχουμε την πραγματική ισότητα, ασφάλεια και ελευθερία μέσα σε μια δίκαιη και ανθρώπινη κοινωνία.
Διεκδικούμε:
Να αναγνωριστεί η γυναικοκτονία ως διακριτό αδίκημα στον ποινικό κώδικα
Επαρκή και στελεχωμένα συμβουλευτικά κέντρα για τα θύματα έμφυλης βίας. Οικονομική, ψυχολογική και νομική στήριξη στα θύματα με ευθύνη του κράτους. Να δημιουργηθεί συμβουλευτικό κέντρο στον Βόλο
Να μην κρατούνται τα θύματα έμφυλης βίας στο κρατητήριο λόγω αντιμήνυσης του κακοποιητή και να μην προτείνεται/εφαρμόζεται η ποινική διαμεσολάβηση ως λύση από τα δικαστήρια
Να ξηλωθούν από την αστυνομία και το δικαστικό σώμα όσοι ασκούν ή συγκαλύπτουν την βία με θύματα γυναίκες, ΛΟΑΤΚΙ και παιδιά
Να θεσπιστεί το δικαίωμα στον γάμο και την τεκνοθεσία στα ομόφυλα ζευγάρια
Στήριξη της εργαζόμενης γυναίκας και της λαϊκής οικογένειας: αυξήσεις σε μισθούς-συντάξεις, δημόσια υγεία-παιδεία, κράτος πρόνοιας
Σας καλούμε να έρθετε σε επαφή μαζί μας, να συμμετέχετε στις συζητήσεις και στη δράση μας, να δυναμώσουμε τους αγώνες μαζί, ξεκινώντας από σήμερα.