Σαν σήμερα στις 25 Απριλίου του 404 π.Χ, τελειώνει ο πιο καταστροφικός εμφύλιος πόλεμος της Ιστορίας, ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, με την παράδοση των Αθηνών στον δαιμόνιο Σπαρτιάτη ναύαρχο Λύσανδρο.
Πολλοί θεωρούν τον Πελοποννησιακό Πόλεμο ως μια σύγκρουση μεταξύ του συμμαχικού μπλοκ των Αθηνών, και του αντίστοιχου των Σπαρτιατών.
Δυστυχώς, δεν είναι μόνο αυτό.
Πρόκειται για μια τρομακτική σύγκρουση 27 χρόνων, που στη δίνη του ενέπλεξε όλον τον Ελληνικό Κόσμο.
Όλα τα ελληνικά φύλα, θέλησαν να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους με τους ομοεθνείς τους.
Κατά την διάρκεια του Πολέμου θα εμπλακούν από τις πόλεις της Κάτω Ιταλίας και της Σικελίας, μέχρι και η Ήπειρος, η Μακεδονία, η Θράκη, η Ιλλυρία, η Μικρά Ασία και η Κύπρος.
Ο τρομερός αλληλοσπαραγμός των Ελλήνων, θα ξαναβάλει τους εχθρούς του Ελληνισμού στην Δύση και στην Ανατολή στο παιχνίδι
και θα φέρει ξανά τους Πέρσες στην Μικρά Ασία, και τους Καρχηδόνιους στην Σικελία.
Στην πραγματικότητα ο πόλεμος αυτός αποτελεί δίδαγμα ακόμα και για την σημερινή εποχή αλλάζοντας απλώς τους αντιπάλους στην γεωπολιτική σκακιέρα.
Στη θέση των Σπαρτιατών μπαίνουν οι Αμερικανοί, και στη θέση των Αθηναίων μπαίνουν οι Ρώσοι και οι Κινέζοι.
Από αυτή τη σύγκρουση και την άριστη περιγραφή της από τον μεγάλο ιστορικό Θουκυδίδη, προέκυψε και η περιβόητη «παγίδα του Θουκυδίδη».
Που σημαίνει, πως όταν η παγιωμένη υπερδύναμη της εποχής κοντράρεται από μία ανερχόμενη δύναμη η οποία θέλει να πάρει τη θέση της ως ηγεμονεύουσα,
τότε καταλήγουμε σε μία σύγκρουση εκμηδενιστικού τύπου όπως αυτή του Πελοποννησιακού Πολέμου.