Για πολλές δεκαετίες επικρατούσε η άποψη πως όποιος πλησίαζε το μυστηριώδες σπήλαιο στο ναό της Ιεράπολης στην Τουρκία, έχανε τελικά τη ζωή του εξαιτίας της θανατηφόρας «πνοή του Άδη».
Ο αρχαίος Έλληνας Στράβων το περιέγραψε ως ένα θανατηφόρο μέρος, που επιφέρει άμεσο θάνατο σε κάθε επισκέπτη.
Είχε γράψε συγκεκριμένα στις γραφές του: «Πρόκειται για ένα σπήλαιο μικρού μεγέθους, αλλά αρκετά μεγάλο για να δεχτεί έναν άνθρωπο. Φτάνει σε σημαντικό βάθος και ο χώρος αυτός είναι γεμάτος από έναν ατμό τόσο ομιχλώδη και πυκνό που δύσκολα μπορεί κανείς να δει το έδαφος. Οι ταύροι που οδηγούνται σε αυτό το σπήλαιο για θυσία πέφτουν και σύρονται νεκροί. Έριξα μέσα σπουργίτια και λίγο μετά πέθαναν».
Ο χώρος χρησιμοποιήθηκε κάποτε για ζοφερές θρησκευτικές τελετές, στις οποίες πτηνά, ταύροι και άλλα ζώα θυσιάστηκαν για τους θεούς του κάτω κόσμου…
Οι εξωτερικές στήλες του ναού φέρουν τρομακτικές επιγραφές αφιερωμένες στους θεούς του κάτω κόσμου από ανθρώπους που παρακαλούσαν να γλιτώσουν από μια τραγική μοίρα.
Σύμφωνα με έναν από τους αρχαιολόγους που εργαζόταν για την ανασκαφή του χώρου, ο σκοτεινός χαρακτήρας του ναού γίνεται αμέσως αντιληπτός από κάθε επισκέπτη.
Ο Francesco D’Andria αποκάλυψε πρόσφατα: «Μπορέσαμε να δούμε τις θανατηφόρες ιδιότητες του σπηλαίου κατά τη διάρκεια της ανασκαφής. Αρκετά πουλιά πέθαναν καθώς προσπαθούσαν να πλησιάσουν την είσοδο».
Αλλά, εξήγησε ο D’Andria ότι αυτό δεν οφειλόταν στην ανάσα του Άδη, αλλά σε ένα θανατηφόρο αέριο που έβγαινε από τον φλοιό της Γης.
Η ομάδα των αρχαιολόγων διαπίστωσε ότι μεγάλες συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα εκλύονταν από την είσοδο του ναού.
Στη μελέτη των αρχαιολόγων, αποκαλύφθηκε ότι: «Σε μια σπηλιά κάτω από το ναό του Πλούτωνα, το CO2 βρέθηκε σε αδιανόητες συγκεντρώσεις έως και 91%. Ετσι, αυτοί οι ατμοί εξακολουθούν να εκπέμπονται στον χώρο και για για αυτόν ακριβώς τον λόγο ακόμα σήμερα σκοτώνουν έντομα, πουλιά και θηλαστικά».