Οι ασθενείς με διαβήτη που περνούν πολλές ώρες καθημερινά καθισμένοι σε μία καρέκλα, πρέπει να κάνουν πολύ συχνά διαλείμματα, εάν θέλουν να ρυθμίσουν το σάκχαρό τους, αναφέρουν επιστήμονες από τη Βρετανία.
Σε μικρή μελέτη που πραγματοποίησαν κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι 3 λεπτά περπάτημα κάθε μισή ώρα ακινησίας είναι ό,τι χρειάζονται.
Η παρούσα μελέτη διεξήχθη σε πάσχοντες από τύπου 1 διαβήτη (παλαιότερα λεγόταν και «νεανικός» διαβήτης). Ωστόσο ανάλογα ευρήματα είχε και προγενέστερη μελέτη με ασθενείς που έπασχαν από τύπου 2 διαβήτη.
Ο τύπου 1 διαβήτης είναι αυτοάνοσο νόσημα. Προκαλείται όταν ο οργανισμός του ασθενούς επιτίθεται λανθασμένα και καταστρέφει τα κύτταρα του παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη (β-κύτταρα). Η ινσουλίνη είναι η ορμόνη που ρυθμίζει το σάκχαρο.
Ο τύπου 2 διαβήτης είναι η μορφή της νόσου που σχετίζεται με τον τρόπο ζωής και την παχυσαρκία.
Ανεξάρτητα από τον τύπο του, ο σακχαρώδης διαβήτης χρειάζεται καλή ρύθμιση, ειδάλλως οδηγεί σε επιπλοκές, όπως:
Νεφρική ανεπάρκεια
Έμφραγμα
Οφθαλμολογικά προβλήματα
Έλκη (πληγές) που δεν επουλώνονται (διαβητικό πόδι)
Η παρατεταμένη ακινησία στην καρέκλα είναι επιβλαβής για την υγεία, ακόμα κι αν κάποιος γυμνάζεται συστηματικά.
Η νέα μελέτη, όπως και η παλαιότερη, υποδηλώνει ότι τα συχνά διαλείμματα από την ακινησία είναι ένας απλός, ανέξοδος τρόπος για να ρυθμιστεί καλύτερα το σάκχαρο. Έτσι, είναι πιθανότερο να αποφευχθούν οι μελλοντικές επιπλοκές.
Αυτό οφείλεται στο ότι η έστω και σύντομη δραστηριότητα αυξάνει την ποσότητα της γλυκόζης (σακχάρου) που χρησιμοποιούν οι μύες. Με αυτό τον τρόπο μπορεί ο οργανισμός να αξιοποιεί πιο αποδοτικά την ινσουλίνη.
Η μελέτη
Στη νέα μελέτη, συμμετείχαν 32 πάσχοντες από τύπου 1 διαβήτη, οι οποίοι σε δύο διαφορετικές ημέρες έκαναν επί επτά ώρες μία καθιστική εργασία. Την πρώτη φορά έμειναν ακίνητοι στην καρέκλα καθ’ όλη τη διάρκεια του επταώρου. Την δεύτερη, σηκώνονταν και περπατούσαν για 3 λεπτά κάθε μισή ώρα.
Επί 48 ώρες πριν και μετά κάθε επτάωρο, οι εθελοντές φορούσαν συσκευές συνεχούς καταγραφής της γλυκόζης για να ελέγχεται διαρκώς το σάκχαρό τους. Όλοι έτρωγαν το ίδιο πρωινό και μεσημεριανό γεύμα.
Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, τα συχνά διαλείμματα από την καρέκλα οδήγησαν σε σημαντική μείωση του σακχάρου τις επόμενε 48 ώρες, έναντι της συνεχούς ακινησίας.
Η μέση τιμή του ήταν κατά 14% μειωμένη όταν οι εθελοντές βάδιζαν συχνά.
Η βελτίωση αυτή παρατηρήθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια του 48ωρου, ακόμα και τη νύχτα. Και το σημαντικότερο:
Το συχνό περπάτημα δεν αύξησε τις υπογλυκαιμίες που είναι αρκετά συχνές στους ασθενείς με τύπου 1 διαβήτη.