Η «ΤΕΡΠΑΝΔΡΕΙΑ ΣΦΑΙΡΟΠΥΡΑΜΙΣ» Του καθηγητού-συγγραφέα Παναγιώτη Τερπάνδρου Ζαχαρίου
Τώρα και αρκετό καιρό, πραγματεύομαι ένα υπό έκδοσιν δοκίμιον το οποίον φιλοδοξεί όχι μόνον να αποτελέσει εγχειρίδιον αυτογνωσίας, αλλά και να κάνει περισσότερο κατανοητές όλες τις κοσμογόνες αλλαγές απορρέουσες εκ των έξι ειδών ανθρωπίνων ψυχοσυνθέσων που τις καθορίζουν. Και αυτό, επειδή όπως η ποιότης ενός σπόρου καθορίζει την άνθισή του, ούτως και η ψυχοσύνθεσις, δηλαδή το “λογισμικόν” ενός ανθρώπου, καθορίζει την ψυχοπνευματικήν άνθησιν εις την οποίαν εκείνος ή εκείνη δύναται να φτάσει ολοκληρώνοντας τουλάχιστον έξι δεκαετίες βίου στον υλικό κόσμο, δεδομένης της γονιμότητος του “εδάφους”…
Έχοντας σχηματογραφίσει αυτές τις έξι υποδιαιρέσεις σε μία πυραμίδα τεμνόμενη ενός κύκλου πέριξ αυτής και ενός δεύτερου κύκλου αιωρούμενου πέριξ αυτού, τοποθετώ τα πρώτα τέσσερα είδη ως ψυχοπνευματικώς εγκλεισμένα στον υλικό κόσμο, δηλαδή εντός του πρώτου κύκλου, ήτοι, της πυραμίδος εντός αυτού και ένθεν κι ένθεν των εξωτερικών τοιχωμάτων αυτής εις τα κενά άτινα δημιουργούνται μεταξύ της πυραμίδος και του κύκλου. Πρόκειται για τον ανυπόστατον άνθρωπον, αιωρούμενον εις αυτά τα κενά, τον πρακτικόν άνθρωπον, αποτελούντα την βάσιν της πυραμίδος, τον «προσομοιοτικόν» άνθρωπον, συγκροτούντα την μέση της πυραμίδος και τον πυρηνικόν άνθρωπον, σχηματίζοντα την κορυφήν.
Τα εναπομείναντα δύο είδη, έχοντας διανύσει και απομυθοποιήσει τα στάδια εγκλεισμού εντός του υλικού κόσμου, ευρίσκονται εκτός του πυραμιδοσφαιρικού κύκλου. Πρόκειται δια τον «σφαιρικόν άνθρωπον», περιφερόμενος του πρώτου κύκλου όπου τέμνονται οι τρείς γωνίες της πυραμίδος και τον «αριστοσφαιρικόν άνθρωπον», περιφερόμενος μεταξύ του πρώτου κύκλου και του νοητού ατμοσφαιρικού αρμού μεταξύ ύλης και αιθέρος.
Η παρούσα σύλληψις επουδενί πρέπει να συγχέεται με την Πυραμίδαν του Μάσλοου, όπου ιεραρχούνται οι ανάγκες ενός ανθρώπου, με βάση εκείνων που τον συντηρούν φυσιολογικώς και συναισθηματικώς και με κορυφή εκείνες που τον καταξιώνουν και τον πραγματώνουν στον τομέαν του.
Η «Τερπάνδρεια Σφαιροπυραμίς» (ας μου επιτραπεί ο όρος…) κάνει λόγο περί της δυνητικής αναπτύξεως αυτών των έξι ειδών, τα οποία είτε τελματώνουν αναπτυξιακώς σε κάποιο σημείον, είτε συνθλίβονται ως «ανυπόστατα» στην προσπάθειά των να ανέλθουν, είτε διαθέτουν εν τη γενέσει την δυνατότηταν να εξέλθουν του υλικού κόσμου συνειδησιακώς, εξελισσόμενα προς την «αριστόσφαιραν» όχι μόνον μετέχοντας ενεργώς εις το Σκέπτεσθαι του Όλου, αλλά και προσδίδοντας συνείδησιν εις τον Συμπαντικόν Νου.
Και ενώ ο Πλάτων προσεγγίζει το θέμα αυτών των πεφωτισμένων, «αριστοσφαιρικών» ανθρώπων δια της αλληγορίας του Σπηλαίου, το παρόν έργο εξηγεί το είδος ψυχοσύνθεσης που τους καθιστά αριστοσφαιρικούς, όπως και εξηγεί τα είδη ψυχοσύνθεσης που καταδικάζουν τα περισσότερα δίποδα ουδέποτε να δύνανται εξιέναι εις το φως, επειδή τόσο το σπήλαιον (ήτοι, ο υλικός κόσμος) όσο και ο Συμπαντικός Νους, τα έχουν ανάγκη ως «δεσμώτες», εφόσον η αξιολύπητή τους κατάστασις είναι εκείνη που θα προκαλέσει το έναυσμα του εν δυνάμει αριστοσφαιρικού τύπου να κάμνει τον κόπον να ανέλθη εκτός του γήινου κύκλου.
Το υπό έκδοσιν δοκίμιον φιλοδοξεί να αποτελέση ένα εγχειρίδιον αυτογνωσίας δια κάθε είδος ανθρώπου που διαθέτει την ικανότητα να συγκεντρωθή εις το κείμενον, καθώς θα αναλυθούν οι τρόποι με τους οποίους η κάθε ψυχοσύνθεσις αντιλαμβάνεται τα πράγματα και επεξεργάζεται τα δεδομένα, είτε πρόκειται για θρησκεία, είτε για γλώσσα, είτε για έρωτα, είτε για άθληση, είτε για αισθητική, κλπ… Πολλοί θα “ξεβολευτούν” από κάποιες ψευδαισθήσεις, άλλοι θα ενοχληθούν, άλλοι θα το διασκεδάσουν και όλοι θα κερδίσουν.
Και επειδή ενίοτε ένα είδος υπερτερεί πληθυσμιακώς σε συγκεκριμένους γεωγραφικούς χώρους, οι πολιτισμοί πέριξ αυτών επίσης υιοθετούν τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά, και ως εκ τούτου έχουμε ανυπόστατους πολιτισμούς, πρακτικούς/καταναλωτικούς πολιτισμούς, προσομοιωτικούς πολιτισμούς και ούτω καθ’ εξής…
Και εάν το ζητούμενον είναι η αναγέννησις ενός αριστοσφαιρικού πολιτισμού ως σημείον αναφοράς στον πλανήτη, η χειραγώγηση του «πυρηνικού» είδους επί του πολυπληθέστερου «προσομοιωτικού» είδους κάνει κάτι τέτοιο να φαντάζη ουτοπία…
Κατόπιν της παροτρύνσεως του φίλου και αξιότιμου δημοσιογράφου Γεωργίου Λεκάκη, δημοσιεύω την παρούσα περίληψιν εις το ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ως κατοχύρωσις των πνευματικών δικαιωμάτων αυτού του πρωτογενούς φιλοσοφικού πονήματος, προς υπηρεσίαν της διαχρονικής παραδόσεως της Ελληνικής κοσμοθεάσεως.
Ευελπιστώ να ολοκληρώσω το δοκίμιον εντός του μηνός.
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ