Γνωρίζουμε από την Αστρονομία ότι ο Γαλαξίας περιβάλλει την εκλειπτική. (στην πραγματικότητα η εκλειπτική είναι υπό γωνία 90 περίπου μοιρών με το γαλαξιακό επίπεδο, αλλά για τον γήινο παρατηρητή η εικόνα που δέχεται είναι ότι ο Γαλαξίας περικλείει τον ζωδιακό)
Είναι δε γνωστό ότι τις σκοτεινές νύχτες, μακριά από τα φώτα των πόλεων, ένα κομμάτι του Γαλαξία είναι ορατό από την Γη, σαν μια γαλακτόχρους λωρίδα που διασχίζει τον ουρανό.
Η Μυθολογία μας, μας αναφέρει ότι η ονομασία Γαλαξίας, προήλθε από το γάλα της Ήρας, που διαχύθηκε όταν ο Ηρακλής προσπάθησε να θηλάσει από εκείνη και μόλις εκείνη τον αντελήφθη, τον έσπρωξε μακριά από το στήθος της, με αποτέλεσμα να χυθεί το γάλα της και να δημιουργηθεί ο Γαλαξίας.
Βλέπουμε δηλαδή ότι ο Γαλαξίας έχει άμεση σχέση με τον Ηρακλή. Γνωρίζουμε επίσης ότι ο Ηρακλής είναι ήρωας ο οποίος, αφού εξετέλεσε τους άθλους που του ανετέθησαν,αποθεώθηκε από τον Δία.
Έτσι λοιπόν ο Ηρακλής, απεικονίζει την ανθρώπινη ψυχή, η οποία όταν ολοκληρώσει τους άθλους της στον κόσμο της γέννησης, επιστρέφει στο νοητό από όπου ξεκίνησε.
Πέραν της αναφοράς αυτής της Μυθολογίας μας, υπάρχει κάτι άλλο το οποίο θα μας επιτρέψει να εμβαθύνουμε περισσότερο σε μια πιθανή μυστηριακή χρήση του Γαλαξία;
Ο Φιλόπονος κάνει την εξής αναφορά:
«Κάποιοι από τους θεολόγους τους ( = των Ελλήνων) αποφαινόντουσαν ότι ο καλούμενος Γαλαξίας είναι κατάληξη ενός κύκλου και ότι είναι χώρα λογικών ψυχών»
Φιλόπονος- De aeternitato mundi 7.20
Ο δε Πρόκλος μας τονίζει ότι:
«Και ο Πυθαγόρας άλλωστε ονομάζει με τρόπο μυστηριακό Άδη τον Γαλαξία και τόπο ψυχών, επειδή εκεί συνωθούνται οι Ψυχές».
Πρόκλος – Σχόλια στην Πολιτεία 2.129
Σε ένα δε άλλο απόσπασμα του ο Φιλόπονος λέει:
«Ο Δαμάσκιος οικειοποιείται την θεωρία του Εμπεδότιμου για το γάλα (= Γαλαξία), θεωρώντας την γεγονός και όχι μύθο. Διότι λέει ότι ο Γαλαξίας είναι ο δρόμος μέσω του οποίου οι ψυχές μεταβαίνουν στον ουράνιο Άδη».
Φιλόπονος – Σχόλια στα Μετεωρολογικά του Αριστοτέλη I 8
Εδώ βλέπουμε αναφορά σε ουράνιο Άδη, ενώ η γενική εικόνα που έχουμε από την Μυθολογία μας είναι ότι ο Άδης είναι κάτω από την Γη, η δε είσοδος του είναι στο ακρωτήριο Ταίναρο ή κατ’ άλλη εκδοχή από τον ποταμό Αχέροντα στην Ήπειρο.
Θα στραφούμε για να λύσουμε την απορία μας στον Όμηρο. Αν προσέξουμε κάποιες αναφορές που κάνει ο Όμηρος σχετικά με τον Άδη, βλέπουμε ότι κάνει αναφορές σε δύο είδη Άδη, στον υποχθόνιο Άδη και σε έναν ουράνιο Άδη.
Στον υποχθόνιο Άδη, οι ψυχές φαίνεται ότι πηγαίνουν χωρίς καμιά «βοήθεια», ο δε Όμηρος μας αναφέρει ότι ο Οδυσσέας πήγε αυτοβούλως στον Άδη για να συναντήσει τον Τειρεσία, εκεί δε συνάντησε και την σκιά του Ηρακλή, πράγμα περίεργο μιας και από ότι γνωρίζουμε ο Ηρακλής αποθεώθηκε.
Αντίθετα, στο Ω της Οδύσσειας, ο Όμηρος μας αναφέρει ότι ο Ερμής μεταφέρει τις ψυχές των μνηστήρων στον Άδη, πηγαίνοντας τες πέρα από τις πύλες του Ηλίου (με τις πύλες του Ηλίου θα ασχοληθούμε σε άλλη ανάρτηση).
Συνεπώς παρατηρούμε ότι υπάρχει ο υποχθόνιος Άδης και ο ουράνιος Άδης.
Στον υποχθόνιο Άδη, δεν παραμένουν οι ψυχές αλλά μόνο τα λεγόμενα κελύφη τους ( οχήματα και χιτώνες που απορρίπτονται λίγο μετά τον θάνατο) για αυτό και ο Όμηρος μας λέει ότι ο Οδυσσέας συναντά την σκιά του Ηρακλή (ενώ η ψυχή του Ηρακλή είναι ήδη με τους θεούς στον Όλυμπο), ενώ στον ουράνιο Άδη, πηγαίνουν με την συνοδεία του Ερμή, ο οποίος είναι και ο ψυχοπομπός.
Χωρίς να επεκταθούμε, αξίζει νομίζω να σημειώσουμε ότι ο υποχθόνιος Άδης είναι το λεγόμενο Αστρικό (Κάμα Λόκα των Ινδών), ενώ ο ουράνιος Άδης είναι το νοητό (το Ντεβαχάν των Ινδών)
Με άλλα λόγια λοιπόν φαίνεται ότι συμβολικά ο Γαλαξίας είναι το όριο που χωρίζει τον αισθητό κόσμο από τον νοητό.
Αν τώρα δούμε τον Γαλαξία σαν μια θάλασσα που περιβάλλει τον αισθητό κόσμο και ανατρέξουμε και σε ένα απόσπασμα του Πρόκλου, από τα σχόλια του στα Έργα και Ημέρες του Ησιόδου, τότε συνάγουμε ότι τελικά ο μυθολογικός Ωκεανός είναι ο Γαλαξίας.
«Λέγεται μάλιστα ότι κατοικούν πλάι στον Ωκεανό, ο οποίος χωρίζει τον νοητό τόπο από το βασίλειο του Άδη, και στον οποίο λέγεται ότι κατ’αρχάς φτάνουν όσοι πάνε στον Άδη».
Πρόκλος – Σχόλια στα Έργα και Ημέρες 171-173
(Άλλωστε οι Ινδοί, τον Γαλαξία τον αποκαλούν Akasha Ganga, δηλαδή ουράνιο Γάγγη, παρομοιάζοντας τον με ποταμό)
empedotimos μέσω ellinikoskoinotismos