Αυτή την Κυριακή ο καιρός θα είναι επιτέλους καλός. Μία καλή πρόταση “με αιτία”, είναι η εξόρμηση στο “μουσικό χωριό” του Άγιου Λαυρέντη.
Το Maneru φιλοξενεί δύο αστέρες της μουσικής ψυχαγωγίας. Σάκης Πιτσάβας και Νίκος Φιλιππαίος. Ο “αλλιώς παλιός και ο ωραίος νέος”.
Βέβαια, η διαφορά ηλικίας δεν είναι αβυσσαλέα. Δεκαπέντε Μάηδες διαφορά όμως, είναι και δεν είναι σημαντική. Είναι σημαντική, αφού κάθε μέρα στην ζωή και την προσφορά αυτών των ανθρώπων σημαίνει μία μέρα περισσότερη μουσική. Άσε τα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα με την ανάλογη “μουσική επένδυση” που αλλιώς είναι να τα ζήσεις κι αλλιώς να τα μάθεις αργότερα. Δεν είναι σημαντική, αφού άνθρωποι τέτοιου είδους, “καταβροχθίζουν” καθημερινά τέχνη και ιστορία. Αυτό τους δίνει και την δυνατότητα μίας ευρύτατης μουσικής κουλτούρας που αναπόφευκτα κοιτάει στο μέλλον έχοντας ήδη κατανοήσει το παρελθόν.
Ο ΠΑΛΙΟΣ
Πασίγνωστος. Χημικός μηχανικός. Και μουσικός συνθέτης. Υπήρξε τα παλιά χρόνια οργανοπαίκτης. Το μπουζούκι ήταν ένα ατού (αποκλειστική πληροφορία). Ανήσυχο αλλά λιγομίλητο πνεύμα. Τον κατέκτησε το ταξίδι στην σύγχρονη μουσική. Αναλόγως του χώρου και του χρόνου, μπορεί να συνδέσει ψυχαγωγικά ένα μουσικό πρόγραμμα από το 1950 έως σήμερα. Δισκοθέτης με την ουσία της έννοιας.
Ονόματα όπως Posh, Karnagio, Cafe Santan, Ritsa, Kosta Kali, Novafm, Nelson είναι κάποια που εμπλέκονται με αυτόν.
Ο ΝΕΟΣ
Ανερχόμενος και ήδη καταξιωμένος. Επιστήμονας. Πολιτισμός και κουλτούρα στο Παν/μιο Ιωαννίνων. Μου έλεγε οτι κάνει διατριβή στα λαικά περιοδικά του 50 και 60. “Μικρός ήρωας”, “Μικρός Σερίφης”, “Γκαούρ Ταρζάν”.
Κάποια από αυτά πρόλαβε ο Πιτσιάβας όπως κι εγώ. Συνεργάτης του avopolis.gr και του Novafm. Στην μουσική του είναι εκλεκτικά πολυσυλλεκτικός.
Electronica, funk, jazz, disco, world, psychedelic rock. Αποσκοπεί στην πραγματική ψυχαγωγία των ανθρώπων που θα επιλέξουν τις μουσικές του επιλογές, οι οποίες θα κινητοποιήσουν το νου τους, την ψυχή τους και βέβαια το σώμα τους.
Κι όπως καταλαβαίνω τώρα, εγώ ο ταπεινός γράφων, αυτοί οι δύο, είναι ένας λόγος και μία αιτία να ανηφορίσω τα έντεκα χιλιόμετρα για το Maneru αυτή την Κυριακή. Να περπατήσω στο χωριό, να ακούσω πραγματική μουσική κι άμα ρε αδερφέ πεινάσω, να τσιμπήσω κάτι εξίσου ποιοτικό που όμως δεν σκοτώνει την τσέπη μου τελικά.
